UWAGA: To jest recenzja odcinka. Oczywiście będą spoilery.
Jeśli odcinek Woods Atlanta to był Twój pierwszy raz, kiedy oglądałeś ten konsekwentnie przełamujący pleśń serial komediowy, musiało być trudno zobaczyć las dla drzew. Ale po raz kolejny, w ósmej odsłonie Robbin 'Season, serial udał się w ciemniejsze niż oczekiwano miejsce (dosłownie i psychicznie), wplatając się w prostą ideę, która została znakomicie wyrażona poprzez użycie gęstego miasta. miejski las jako częściowa sceneria i nieziemskie pisarstwo Stefani Robinson, który napisał ten odcinek.
Woods jest wyjątkowy z kilku powodów, począwszy od tego, że serial w końcu dotarł do East Point, południowo-zachodnich przedmieść Atlanty, które jest bardzo ITP (Inside The 285 Perimeter), ale jest całkowicie obce dla wielu ludzi w dzisiejszej Atlancie. Jednak East Point zostało umieszczone na międzynarodowej mapie w latach 90-tych dzięki konsekwentnym okrzykom Dungeon Family, legendarnego zespołu niezwykle utalentowanych raperów, producentów, piosenkarzy i poetów [w tym Outkast, Future itp.] Z Atlanty. Jako ktoś, kto przeprowadził się do miasta tuż przed igrzyskami olimpijskimi w 1996 roku, a obecnie mieszka w East Point, poczułem wielką dumę, gdy rozpoznałem parking, przez który przechodził Alfred (centrum handlowe ze striptizem z napisem Furniture Beyond). To słynne skrzyżowanie Headland i Delowe Drives, miejsce, w którym zaczęło się coś bardzo, bardzo dobrego, jeśli pójdziesz za nim.
Alfred znajduje się na nowym początku w tym półgodzinnym odcinku, który dotyczy wyborów, których musi dokonać, odnośnie tego, gdzie jest i gdzie chce być. Na początku odcinka przypomina nam się, że jego mama, o której marzy, czyści stół w jadalni, podczas gdy on drzemie na kanapie, zmarła przed rozpoczęciem pierwszego sezonu.
Zarabiaj telefony, by go sprawdzić, pytając, czy wszystko w porządku, co pozwala nam wiedzieć, że coś może nie być. Najwyraźniej dzień, który ją dotyczy, ma znaczenie, niezależnie od tego, czy są to urodziny, czy rocznica jej śmierci. A Alfred, który nie jest dokładnie Panem Sympatii, jest jeszcze mniej zachwycony niż zwykle w tym odcinku. Uśmiecha się tylko dwa razy, raz po tym, jak odwzajemnił zniewagę Ciary, kobiecie, która twierdzi, że jest znaną na Instagramie wpływową postacią czarnych kobiecych włosów i kosmetyków, z którymi jest w jakimś swobodnym związku, i znowu, gdy pozuje z fanem na sam koniec koncertu, z krwią na zębach po skakaniu. I jak udowadnia swoim pedicure, krzyczącym na równi z Ciarą, nie lubi być postrzegany w brzydki sposób, niezależnie od tego, czy jest to fałsz, czy tylko robienie sobie palców, i nie pozwoli, aby został przedstawiony lub pokazany jako fałszywy, nawet jeśli jest to tylko dla zdjęcia.
zawsze tam chodzę #AtlantaFX pic.twitter.com/TLAzg9XcI5
- AtlantaFX (@AtlantaFX) 20 kwietnia 2018 r
Ciara jest oczywiście problematyczna, mimo że argument, jaki porusza o niechęci Alfreda do autopromocji, jest ważny. Przedstawiając coś w rodzaju mieszanki prawdziwej (może nie do końca prawdziwej) gospodyni domowej, menedżera / napastnika branży muzycznej Deb Antney i przeciętnego ambasadora marki-slash-influencerki, tworzy świat wokół siebie, ale z ograniczoną wizją wartości pieniężnej z przeszłości wartość. Ale to jedna z tych interesujących sytuacji, które są tak samo realne do oglądania w telewizji, jak w prawdziwej Atlancie czy gdziekolwiek mieszkasz w Czarnej Ameryce.
Jest pełna życia i odnosi sukcesy na tyle, by być rozpoznawalną (lub przynajmniej tolerowaną) przez resztę świata; z pewnością jest skłonna napiąć się na ludziach, którzy muszą jej służyć, ale nie są czarni. Ale wydaje się, że nie widzi swoich własnych strategii marketingowych, aby dobrze przyjrzeć się osobie pod fioletowym splotem, markami projektantów i innymi pozami. Może nawet nie zdaje sobie sprawy, że świat zmusza ją do ukrycia się za filtrem na Instagramie i wartości posiadania fanów, a ona jest chętnym uczestnikiem wymuszonego przez społeczeństwo maskowania jej prawdziwej tożsamości. Znowu las dla drzew.
Alfred nic z tego nie ma. Wiemy, ponieważ nazywa ją motyką, co zdecydowanie wydawało się odpychające i ostrzejsze niż to konieczne, dopóki nie obejrzałeś całego odcinka od wstępu do napisów końcowych. Nie żeby usprawiedliwić nazywanie czarnych kobiet dziwkami i nie zwracać się do tego bezpośrednio, ale kiedy stanie się jasne, że ma do czynienia z depresją po śmierci matki (coś znacznie bardziej widocznego po drugim obejrzeniu), jesteśmy gotowi mu wybaczyć. Widzimy również, że jest ofiarą i jest bardziej bezbronny niż kiedykolwiek wcześniej. I jest tak prawdziwy, jak niesławny wers z drugiej zwrotki Andre 3000 Elevators, w którym mówi Prawda, mam więcej fanów niż przeciętny człowiek, ale nie ma wystarczająco dużo łupów, aby przetrwać / do końca tygodnia / Żyję rytm, jak na żywo, od czeku do sprawdzenia…
Jasne, Paper Boi słynie z kaptura, ale Alfred jest bardziej introwertykiem, który pozostaje wystarczająco blisko ziemi i do tej pory wydawało się, że woli to w ten sposób.
Kiedy trójka pozornie maniaków w wieku liceum umieściła go na torach kolejowych za stacją East Point MARTA, można powiedzieć, kiedy zdaje sobie sprawę, że coś jest nie tak, ale do tego czasu pozwolił sobie na niepewną sytuację, ponieważ , jak śmieje się jeden z młodych kolesi: Och, zachowuj się szczerze, chodząc po East Point w biżuterii.
A potem robi się trippy. Baldachim Atlanty oraz sposób, w jaki liście świecą i odbijają światło, zostały fachowo uchwycone przez kinematografię serialu. Nasze drzewa są głębokie i gęste, i na pewno wydaje się, że w tych lasach są historie. Szczególnie East Point jest bardzo podobny do tego powoli rozszerzającego się zdjęcia z drona; wszędzie rosną wysokie sosny i łatwo można znaleźć się na ślepej uliczce prowadzącej do początku głębokiego lasu. Jest więc absolutnie możliwe, że zgubisz się w lesie, jeśli na nie wpadniesz, nie zwracając na nie uwagi.
???????????? Dzisiejszej nocy. 10 po południu. #atlanta #woods
Wpis udostępniony przez briantyreehenry (@briantyreehenry) 19 kwietnia 2018 o 15:10 czasu PDT
Oczywiście to nie jest to, co się tutaj dzieje - Alfred utknął, ponieważ nie widzi wyjścia z miejsca, w którym się znajduje. Jest w miejscu, w którym musi iść do przodu, albo jest w niebezpieczeństwie. Widzimy to, ponieważ od Ciary do ekipy rabującej East Point, a nawet Wally'ego, mężczyznę, którego spotyka w lesie, który jest albo bezdomny i zaburzony psychicznie, albo reprezentuje coś w podświadomości Alfreda, być może jego ojca.
Możesz poczuć wiatr zmian, a interakcje między Wally i Alfredem sprawiają, że wydaje się to duchową podróżą. Jasne, jest znacznie krótszy niż Odyseja czy jakakolwiek inna epicka opowieść, ale to podróż, która obejmuje depresję, niepewność, samotność, strach i decyzje, które należy podjąć na niejasnej drodze do dojrzałości. Nikt nie może ci pomóc wyjść z własnego umysłu.
gdzie to jest testament #AtlantaFX pic.twitter.com/Y8WAdA53xD
- AtlantaFX (@AtlantaFX) 20 kwietnia 2018 r
Kiedy Alfred decyduje się odskoczyć od boksera Wally przyciska się do gardła (nawiasem mówiąc, konkurs Donalda Glovera na tego najlepszego aktora Emmy w przyszłym roku rośnie z każdym odcinkiem skupiającym się na jednej z jego współpracowników), wiemy, że zdecydował się zaakceptować rzeczy. Łza, która spływa po jego policzku, wydaje się momentem przybycia. Czy mu się to podoba, czy nie, dla wielu ludzi jest Paper Boi, a Paper Boi nie jest Alfredem. Jeśli mu się uda, będzie to spowodowane tym, że przyjmie rzeczywistość tej okazji, na dobre i na złe.
co robić w pracy, gdy nie ma pracy
Kiedy Al wychodzi na drugą stronę krzaka, wyraźnie się załamując, czuje się prawie jak odrodzenie. Wchodzi na stację benzynową BP i robi sobie zakrwawione selfie z prawdziwym fanem, w sposób, który pozwala mu zachować to jednocześnie prawdziwe i fałszywe.
Wpis udostępniony przez Atlanta (@atlantafx) w dniu 20 kwietnia 2018 r. o godzinie 12:06 czasu pacyficznego
To pasujące zakończenie fantastycznego odcinka, w którym wydaje się, że decyduje, że Alfred i Paper Boi mogą współistnieć, a przed kamerą może być autentyczny. A dzięki oddaniu matce Bryana Tyree Henry'ego, Willow Dean Kearse, która zmarła ponad rok temu, wiemy, że sztuka i życie nie tylko naśladują się nawzajem, ale mogą równie dobrze współistnieć. Albo, jak mógłby powiedzieć Andre 3000, to się nie skończy, więc po prostu będzie kontynuował.
Ocena: 4,9 na 5
