HiiiPower: dekonstrukcja dyskografii Kendricka Lamara

Głowy hip-hopu płakały fatalnie, gdy Billboard umieścił Kendricka Lamara w swoich 10 najlepszych MC wszechczasów, ale muzyka mówi sama za siebie. Pochodząca z Compton supergwiazda jest w trakcie jednego z najlepszych albumów, jakie rap kiedykolwiek widział. A on wciąż ma 30 lat poniżej 30 lat. Od czasu jego niezależnego albumu Sekcja 80 , udowodnił, że jest złotym dzieckiem rapu pod każdym wymiernym wymiarem. Zbierając pochwały od rówieśników, poprzedników i fanów, prowadzi naśladowców w jednym kierunku, zanim całkowicie ich zostawi w ciągu roku lub dwóch później. A muzyka wykracza poza słuchawki i sceny, a Alright staje się okrzykiem protestów walczących z brutalnością policji. Nie daje się złapać w tej chwili, to prawda: Kendrick Lamar jest jednym z najlepszych, którzy kiedykolwiek sięgnęli po mikrofon, a my jesteśmy tego świadkami w czasie rzeczywistym.

Aby uczcić rocznicę jego doskonałego arcydzieła DX-owego , Odpicować motyla , przeczytaj poniżej, aby zobaczyć, jak K. Dot cementuje swoje dziedzictwo, po jednym bloku żużla na raz.

EP Kendricka Lamara (2009)

Błyskotliwość bez fanfar wciąż jest świetnością. To powiedziawszy, Kendrick niekoniecznie przesłonił słońce podczas swojego debiutu, jak kilka legend rapu ukształtowanych w latach 90. Projekt, który zrodził Kendricka Lamara, który trzymał się swojego rządowego nazwiska do użytku profesjonalnego, pokazał bardzo surowy talent; prawie jak demo, gdyby ktoś wskoczył do Deloreana i przeanalizował swoją przyszłą pracę. Top Dawg Entertainment od jakiegoś czasu utrzymuje gwar na ulicach, ale w momencie wydania tego samego tytułu, wszystkie oczy były skierowane na Jaya Rocka, który pojawia się na ulicach, bystry I Do This, wczesny pączek Money Trees. W rzeczywistości, kiedy Rapper Big Pooh zaprosił 90059 mieszkaniec do pracowni dla jego Wspaniałe bary Album, Rock pojawił się ze swoimi wówczas stosunkowo nieznanymi członkami Black Hippy, a Kendrick zyskał niezawodne połączenie, dzięki któremu stał się gościem.

Fani pierwszego dnia zawsze będą wskazywać, że Kendrick nigdy nie był konwencjonalnym raperem stworzonym do opowiadania o konwencjonalnej produkcji. Kendrick Lamar EP Partytura jest podziurawiona jazzowymi aranżacjami, na które nałożono jeden lub dwa schematy perkusyjne, które mają zapewnić konsekwentne skinienie głową. Choć było to dalekie od swobodnego instrumentarium, które kazało mu ściskać złote gramofony w spokojny lutowy wieczór, bity służyły jako prekursor skromnej wielkości, która była tuż za rogiem.

nowe piosenki rap i r&b 2016

O (naprawdę) D (wydany) (2010)

Kiedy pierwszy raz usłyszałem O (naprawdę) D (edicated) ’s intro The Heart Pt. 2 ,, Byłem pod wrażeniem, ale nie zszokował go na tyle, by zająć miejsce w moim iPodzie. Ale kiedy po latach daje się albumowi szansę, staje się jasne, dlaczego przyciągnął tak wiele uwagi, nawet jeśli brakuje mu tego, co czyni go tak wspaniałym.

Kendrick pokazuje oszałamiające umiejętności techniczne na O (naprawdę) D (wydany) z listą rzeczy, które sprawiają, że MC jest dobry: precyzyjne przepływy, zapadające w pamięć wersety i dobra mieszanka piosenek koncepcyjnych i obrazów. Tematy, które pojawią się w późniejszych projektach - wady alkoholu i seksu (P&P 1.5), niewierność (Przeciwieństwa się przyciągają (jutro bez niej)) - pojawiają się tutaj, a on wniósł poziom zamyślenia, który wyróżnił go z grupy . Ignorance is Bliss to podobno piosenka, która przyciągnęła uwagę Dr. Dre i jest jasne, dlaczego jest to zręczne połączenie ulicznego i świadomego Kendricka ze zwrotami akcji kończącymi jego wersety.

OD to wysokiej jakości składanka, która słusznie pokazała swój potencjał, ale brakuje w niej tego, co uczyniło go legendą: człowieczeństwa i celu. Kendrick rozrywa mikrofony i od czasu do czasu daje do myślenia, i na pewno mógł wymyślić ciekawe koncepcje. Ale pomimo wszystkich wspaniałych obrazów, które maluje, nie ma jeszcze żadnego życia związanego z muzyką. Zamiast referencji mają ochotę napisać ćwiczenia od cudownego dziecka, które wciąż rozwija swoje talenty. Jednak dobrze: jego gra z piórem przydałaby się po dodaniu innych narzędzi do jego arsenału.

Sekcja 80 (2011)

Niemal dla każdego rapera, którego jestem fanem, potrafię wskazać piosenkę, werset lub album, który sprawił, że potraktowałem go poważnie. Dla Freddiego Gibbsa był to plik Edukacja Freddiego Gibbsa ; dla Big Seana była to Supa Dupa; dla Drake'a był to plik Sezon powrotu intro, Prezentacja. Kiedyś przyjaciel pozwolił mi usłyszeć Ronalda Reagana Era, wiedziałem, że będę fanem Kendricka Lamara.

Kendrick wyglądał, jakby dosłownie reprezentował pokolenie Sekcja 80 , opowiadająca historię dzieci z lat 80., które dorastały w biedzie. Uzależnienia od seksu, przemocy i narkotyków odgrywają tutaj rolę, a Kendrick osiągnął cel, przykładając równą wagę do szczegółów zarówno w soczewkach makro, jak i mikro. No Makeup (Her Vice) i Keisha’s Song (Her Pain) opowiadają tragiczną historię zabitej prostytutki, a ADHD mówi o uzależnieniu jego pokolenia od kontrolowanych substancji w walce z depresją. Chociaż od czasu do czasu opowiada o swoich własnych doświadczeniach, rzadko koncentruje się na sobie zbyt długo. Jak mówi w Poe Man’s Dreams, ale tak czy inaczej, to dla moich czarnuchów. Stosunkowo bezinteresowne podejście było potężne. To sprawiło, że wyróżniał się w gatunku, który często jest z natury narcystyczny, i zbudował dobre stosunki ze swoimi słuchaczami, aby zaufać mu jako rzecznikowi, który reprezentowałby ich z otwartością, współczuciem i współczuciem, gdy dostanie szansę na główny nurt. W następnych latach, kiedy Kendrick Lamar zwracał się do wewnątrz, aby opowiedzieć własną historię i zająć pozycję lidera, położył już fundamenty, które pokazały ostre zrozumienie świata, który zamieszkiwał on i jego słuchacze.

Wraz z potężnymi lirycznymi przesłaniami Sekcja 80 służył także jako preludium do bogatej czarnej palety muzycznej Odpicować motyla i bez tytułu nieopanowany . Rigamortus wykazał się uznaniem dla jazzu dzięki składance rogów i perkusyjnemu, szybkiemu językowi Kendricka. Być może Ab-Soul’s Outro nadaje ton TPAB najdokładniej. Razem z rodakiem Kendricka z TDE oszałamiająco podsumowując Sekcja 80 Kendrick zagłębia się w poezję słowa mówionego, podczas gdy solówka Terrance'a Martina na saksofonie oraz żywe bębny i cymbały stanowią tło.

dobry dzieciak, miasto M.A.A.d. (2012)

Wraz z sukcesem Sekcja 80 a towarzyszące jej trasy koncertowe z jego odpowiednikami z TDE na trasie koncertowej BET Music Matters dobry dzieciak, m.A.A.d. Miasto osiągnął szczyt gorączki przed premierą w październiku 2012 roku. Album zakończył się pełnym rozmachem - Kendrick pokazał, że zaufanie, które zdobył od fanów, było zasłużone.

ja sam i ja de la soul sample

Podczas Sekcja 80 odniósł sukces poprzez humanizację życia całego pokolenia, debiut Kendricka w dużej wytwórni wprowadził fanów do jego rodzinnego miasta Compton i opowiedział własną historię o dojrzewaniu, która pokazała jego miejsce w tych dwóch światach. Podczas gdy Kush & Corinthians przedstawili koncepcję walki między dobrem a złem, GKMC Sztuka presji rówieśników i miasto m.A.A.d przedstawiają własne bitwy Kendricka, by postąpił słusznie, gdy niechętnie włamuje się do domu i organizuje napady w swoim miejscu pracy. Sekcja 80 ADHD opisuje uzależnienia rówieśników Kendricka, podczas gdy Swimming Pools i ostatnia zwrotka dobrego dzieciaka pokazują, że miał on również do czynienia z własnym alkoholizmem i zażywaniem narkotyków. Humanizm jest na wyższym poziomie, ponieważ Kendrick jest w stanie opisać swoje emocje tak wyraźnie, jak potrafi opowiedzieć historię. I tak jak poprzednio, postacie z zewnątrz mają swoje miejsca. Skecze i tytuły piosenek nadają tym postaciom imiona, osobowości i historie, ale najbardziej godnym uwagi przykładem jest przejmujący Sing About Me, w którym znajdują się winiety dwóch osób rozmawiających z Kendrickiem. Jednym z nich jest gangster opłakujący swojego brata, który zginął w poprzednim skeczu, dziękując Kendrickowi za kochanie go i lamentując nad beznadziejnością, że spotka ten sam los swojego brata. Druga to siostra Keishy, ​​prostytutka zadźgana na śmierć Sekcja 80 , urażając Kendricka za opowiedzenie jej historii. Obaj ponieśli tragiczną śmierć w piosence, pozostawiając Kendricka do przemyślenia.

Zanim Kendrick przyjmuje chrześcijaństwo jako drogę wyjścia z umieram z pragnienia, głosi swoją nową filozofię w Realu i pojawia się wraz z dr Dre na triumfującym, bliższym Compton, słuchacz czuje ulgę, że jego historia zakończyła się odkupieniem - cierpiał. te same demony, co ludzie, których tak dobrze przedstawił.

Z perspektywy czasu dobry dzieciak, miasto M.A.A.d. przestrzegał zasad, jednocześnie je łamiąc. Kendrick tchnął nowe życie w album koncepcyjny, inspirując innych MC do przyjęcia podobnego podejścia i zwiększenia własnych wysiłków dzięki kreatywnym narracjom. Jego zróżnicowane modulacje wokalne i niekonwencjonalne struktury piosenek były podnoszone przez młodzież podążającą jego śladami. Ale wiedział też, jak grać w tę grę, tylko na własnych warunkach. Album jest dobry pod względem produkcyjnym, ale nie wymyśla na nowo koła. Bitch Don Don't Kill My Vibe, Swimming Pools i Poetic Justice były niestandardowymi filmami K. Dot w formatach radiowych, które już odniosły sukces. Jego gotowość do rozmowy z fanami na ich własnych warunkach była sprytna: dzięki jego kontynuacji Odpicować motyla , to zaufanie stanie się nieocenione.

Odpicować motyla (2015)

Niewiele zostało powiedziane Odpicować motyla ; pojawił się na 101 listach albumów na koniec roku i znalazł się na szczycie 51 z nich, zyskując równie wiele pochwał od współczesnych. Ale dla mnie dominującą emocją albumu jest niepewność. Sekcja 80 i Dobre dziecko każdy zakończył się wzmocnieniem: HiiiPower zachęca słuchaczy do walki z systemem i tworzenia życia, jakiego pragną, za pomocą własnych piramid i hieroglifów, a Compton służył jako bajkowe zakończenie walki Kendricka z biedą i przemocą. Ale Odpicować motyla wouldbe happy end, wersja na żywo nagrodzonej Grammy i, zostaje przerwana walką na widowni i wykładem Kendricka. Po tym, jak trzeźwiący śmiertelnik kończy rozmowę Kendricka z niereagującym duchem Tupaca Shakura, nasz griota odchodzi z taką samą liczbą pytań, jak i odpowiedzi. Walczy z możliwością, że mimo wszystko nie będzie szczęśliwego zakończenia - dla jego społeczności lub dla niego samego.

Mam pytania, tak jak Kendrick. W 2010 roku pracowałam jako doradca w placówce dla dzieci, które popełniły przestępstwa. Jako personel nadzorowaliśmy te dzieci - w wieku od 10 do 16 lat - i pomagaliśmy im doradzać, jak przygotować je do ponownego wejścia w społeczeństwo na właściwą drogę. Niektórzy z nich byli, jak powiedział Kendrick, zinstytucjonalizowani - tak głęboko zakorzenieni w kulturze więzienia, ich sąsiedztw i rodzin, że taka negatywność była jedyną koncepcją, która była dla nich namacalna. Jeden dzieciak opuścił naszą placówkę i został aresztowany w ramach napadu i zabójstwa z ojcem. Inny zginął w wieku 18 lat, lata po opuszczeniu naszej opieki. Płakałem z powodu tych dzieciaków, jakby były moimi własnymi, podobnie do żalu, którym wyrażał się Kendrick Motyl .

Album odzwierciedla również brutalność policji, która została uchwycona przez telewizję i media społecznościowe po pustoszących czarnych ludziach przez lata. Wściekłość na The Blacker the Berry odzwierciedla złość, którą miałem tej nocy, kiedy dostałem powiadomienie na iPhonie, że George Zimmerman został uznany za niewinnego, kiedy opuściłem grupę przyjaciół, z którymi byłem na festiwalu, aby po cichu opłakiwać biuro w moim miejscu pracy podczas oglądania telewizji raporty. Piosenka uchwyciła strach, jaki miałem podczas spotkania policji w college'u, kiedy cztery radiowozy otoczyły mnie podejrzeniami, że kradnę mój własny samochód. Przychodzi mi na myśl, gdy widzę uchyloną przez Sąd Najwyższy ustawę o prawach wyborczych, albo gdy widzę białych muzyków zgarniających dolary i nagrody, przywłaszczając sobie czarną sztukę. Przychodzi na myśl, gdy czarni artyści są szanowani tylko wtedy, gdy okazują lub udają pokorę, tak jak zrobił to Pharrell podczas przemówienia na rozdaniu nagród Grammy na kilka dni przed wydaniem The Blacker the Berry na YouTube. Ale radości TPAB są w takim samym stopniu częścią mojej rzeczywistości: W porządku, mimo rozpaczy, daje nadzieję, podczas gdy You Ain't Gotta Lie and Complexion (A Zulu Love) ilustrują miłość własną i koleżeństwo, które mnie napędzają.

Muzycznie i estetycznie, Motyl zajmuje twardą resztę ze strawności GKMC . Gotowe dla przemysłu struktury produkcyjne i utwory sprzed lat zostały prawie całkowicie odcięte na rzecz nowego połączenia funku, soulu i jazzu, które zostało wymyślone przez Terrace Martin, Roberta Glaspera i Thundercat. Pomysłowe rymy i stylizacje zostały posunięte jeszcze dalej, a Kendrick użył scat, poezji mówionych i śpiewania piosenek tak samo, jak jego konwencjonalny rap. Krytycy tryskali, a fani byli zdumieni, ale album z pewnością był wyzwaniem i przytłaczającym wyzwaniem dla innych. Dla niektórych muzyczny objazd Kendricka był szanowany, ale było to zbyt trudne do zniesienia.

dużo głupców wrzucających sól do gry

Kendrick sam zmagał się z problemem u ciebie i Mortal Mana: jak bardzo jesteś liderem, jeśli ludzie, którzy są najważniejsi, nie nadążają? Cztery lata wcześniej, na HiiiPower, Malcolm X i Martin Luther King Jr. byli motywacją, aby dać z siebie wszystko i objąć pozycję lidera. Teraz ci sami przywódcy są ciągłym przypomnieniem nieosiągalnego standardu i pozornie nieuniknionego losu. I podczas gdy osoby postronne chwalą go za przedstawienie swojego pokolenia, ludzie, nad którymi Kendrick tak ciężko pracuje, są albo zbyt zajęci życiem ich rzeczywistości, albo są tak daleko od jego zasobów, że nie może ich dosięgnąć. W jaki sposób Kendrick może uchwycić człowieczeństwo swojej społeczności w sposób, który daje jej siłę, pomaga osobom postronnym zrozumieć i jednocześnie zachować zdrowy rozsądek? Aktywiści i organizatorzy w nowej erze praw obywatelskich codziennie zadają sobie to samo pytanie. Ale Odpicować motyla pokazuje, że najważniejsza jest chęć i odwaga w stawieniu czoła temu problemowi.

bez tytułu nieopanowany. (2016)

Podczas gdy Kendrick Lamar budował swoje dziedzictwo jako architekt albumów w ciągu ostatnich czterech lat, zyskał również ugruntowaną pozycję jako performer z pozornie ponadczasowymi występami na rozdaniach nagród i wieczornych programach telewizyjnych. Kendrick i jego zespół używali występów Raport Colberta , The Tonight Show z udziałem Jimmy'ego Fallona i Grammy jako platformy do prezentowania niewydanych piosenek, twierdząc, że nigdy nie ujrzą światła dziennego. Ale po każdym występie fani błagali Kendricka o wydanie piosenek - i najwyraźniej prośba LeBrona Jamesa przekonała Top Dawg do wydania bez tytułu nieopanowany. , zbiór rekordów z TPAB sesje, jako niespodzianka w marcu. Rezultatem jest kolejna propozycja Kendricka Lamara, która jest odporna na krytykę: część jam session, częściowo spojrzenie przez dziurkę od klucza na proces twórczy indywidualisty.

Projekt jest czymś, do czego jego fani nie są przyzwyczajeni. Podczas gdy poprzednie albumy Kendricka cechuje ich przemyślanie i skrupulatna dbałość o szczegóły, bez tytułu nieopanowany. jest rażąco niekompletny. Tym razem chodzi bardziej o cieszenie się dodatkową kolekcją boków B, które nie dały rady. I chociaż utwory nie są gotowe na album, zdecydowanie nie są to rzeczy do wyrzucenia: niedopracowane pomysły Kendricka i jego współpracowników są bardziej interesujące niż najlepsze osiągnięcia niektórych z jego współczesnych. Kendrick maluje apokaliptyczne obrazy i błaga o Boże zbawienie na bez tytułu 01 | 19.08.2014, a na bez tytułu 05 | 21.09.2014. CeeLo pojawia się nawet w bez tytułu 06 | 30.06.2014, wzbudzając ciekawość, kto jeszcze przyszedł przez te sesje, aby wziąć udział. Na tym etapie jego kariery to prawie nie jest zaskoczeniem, że album zajął pierwsze miejsce na liście Billboard 200.

Ale z całym tym twórczym geniuszem, który wisi tutaj, być może najbardziej satysfakcjonującą częścią bez tytułu bez mistrzostwa. właśnie słyszy, jak Kendrick wygrzewa się w tej chwili. Z całym stresem, który ujawnia Odpicować motyla , można mieć nadzieję, że przynajmniej będzie się dobrze bawić tworząc muzykę jako jeden z najlepszych rapowych.