4,0 z 5- 4.06 Ocena społeczności
- 68 Oceniono album
- 47 Dałem mu 5/5
Autor Malcolm Gladwell przedstawił tę teorię w swojej książce Odstające: historia sukcesu że niezależnie od talentu otrzymanego od Boga, osoba, która dąży do idealnej biegłości w swoim rzemiośle, musi najpierw spędzić co najmniej dziesięć lat na doskonaleniu swoich umiejętności. Bardziej znana jako zasada 10000 godzin, może być stosowana w każdej branży - niezależnie od tego, czy jest to nauka, sport czy sztuka. Jest to również teoria, przy której stoi raper Macklemore z Seattle, czego dowodem jest jego wspinaczka z poprzednich lat artystycznej stagnacji i osobistych zmagań do podziemnej sensacji, która zbudowała swój własny sukces bez pomocy wytwórni płytowej. Ta kulminacja niezależnej i świadomej postawy jest niewątpliwie obecna na jego pełnometrażowym debiucie Napad z producentem Ryanem Lewisem.
Nie ma lepszego miejsca na rozpoczęcie od Jimmy Iovine, gdzie pojawia się metaforyczny portret bezczelności branży, nie wspominając o ukłonie w stronę tytułu albumu. W nim Macklemore staje się szefem wytwórni (zgadnij kto?), Decydując się na samodzielne wyjście po napotkaniu podejrzanej propozycji, którą prawdopodobnie przeklęło wielu współczesnych artystów. Następnie to dosłowne poczucie wolności jest tym, co pozwala Napad aby objąć szeroki zakres materiałów bez naruszania przesłania Macklemore'a. Neon Cathedral zmaga się z jego dawnym upodobaniem do nadużywania alkoholu, podczas gdy Starting Over zagłębia się w niedawny nawrót, który postawił Macklemore'a w przygnębiającej sytuacji. W obu przypadkach Macklemore przyjmuje wrażliwe podejście, które niewielu raperów zniosłoby, co jest świadectwem uczciwości jego muzyki.
Same Love, grając zarówno aktywistkę, jak i emcee, jest transcendentnym momentem, który podważa status quo hip hopu, szczególnie zajmując się akceptacją homoseksualizmu i równości małżeństw. Z inspirującymi klawiszami fortepianu i poruszającym chórem Mary Lambert wspierającym jego potężne słowa, Macklemore deklaruje: Żadne prawo nas nie zmieni, musimy nas zmienić / W jakiego Boga wierzysz, pochodzimy z tego samego / Pozbądź się strachu, pod spodem jest ta sama miłość / Najwyższy czas, kiedy się wychowaliśmy.
na podstawie tracklisty tru story
Podczas gdy Macklemore może zasadniczo przedstawić swoje stanowisko po stronie lirycznej, Same Love (i całość Napad jeśli o to chodzi) nie miałby takiego samego znaczenia bez pracy Ryana Lewisa. Podejmując świadomą decyzję o trzymaniu się z daleka od samplowania, zamiast tego podjął się zadania budowania każdej płyty z warstwową produkcją. Niezależnie od tego, czy jest to odbicie w Thrift Shop w stylu Beastie Boys, czy też fascynująca orkiestrowa dostawa Wings, kompozycje Lewisa dostatecznie wzbogacają motywy Macklemore'a, podczas gdy beat wysłany e-mailem z pewnością zmniejszyłby jego wartość. W samotnym wersecie z kohorty Top Dawg, ScHoolboy Q, podkreślającej wzajemną miłość do Cadillaców, White Walls zakłada klinikę ich chemii, uzupełnioną uroczym haczykiem od wokalisty Hollisa.
Wzorowa równowaga zarówno poważnych, jak i wesołych cięć, bardzo rzadko Napad wykraczać poza jego możliwości. A kiedy tak się dzieje, jest to bardziej spowodowane brakiem kreatywnego miejsca niż wysiłkiem. Nieoczekiwanie BomBom to spektakl, który prowadzi słuchacza przez różne fazy wizjonerskiego lotu. Uznanie dla Nauczanie poza tym, utwór instrumentalny nie pasuje do schematu Napad , a tym bardziej przerwa w połowie albumu. Jest też Thin Line, rekord, który jest oddalony o chwilę od zmiany statusu związku na Facebooku. Zbudowany na pustych klaśnięciach i zwinnie cienkim syntezatorze, prawdopodobnie przesunie się obok niego bez drugiego spojrzenia, biorąc pod uwagę głębię dostępną gdzie indziej. Cowboy Boots spotyka się z nieco lepszym wykonaniem, z pieśniami przypominającymi angielski pub podczas meczu piłkarskiego (nie, nie tamtego) i banjo, które nadają utworowi gustu.
Dla tych, którzy dali pierwszy projekt (wówczas profesora) Macklemore'a Otwórz oczy wysłuchanie usłyszy wykładniczy wzrost, który od tamtej pory zrobił Napad . On i Ryan Lewis mogą nie być twoim stereotypowym duetem hip-hopowym, ale to tylko kolejny przypadek przełamania przez tych dwóch Seattleowców normy branżowej. 10 000 godzin później Macklemore z pewnością czuje się jak złoto.
